فتنه اعتقادی، مشروطه اقتصادی، محرم ۱۳۹۹

انقلاب اسلامی نیز علی‌رغم موفقیت‌ها و تجارب بی‌نظیر خود در عرصه‌های سیاسی، امنیتی و دفاعی، هنوز به تجربه موفقی پیرامون تشخیص نحوه جریان کفر در موضوعات پیچیده اقتصادی و مقابله با آن دست نیافته بلکه اصل ورود به این عرصه از موضع دین و آرمانهای انقلاب، مورد اشکال و سؤال بسیاری از نخبگان است و این تردیدها موجب شده پشتیبانی علمی از ادبیات انقلاب در «جنگ تمام عیار اقتصادی» نظام سلطه مغفول واقع شود.

لذا انقلاب اسلامی به عنوان پرچمدار توحید در قرن حاضر، از این بُعد هنوز در شرایطی مشابه با زمان مشروطه قرار دارد: بخش اعظمی از علماء و فقهاء احساس خطر خاصی نسبت به کارشناسی اقتصادی ندارند و بلکه عمل به آن را مصداقی از «نظم در معیشت و تأمین رفاه عمومی و رفع فقر» (به عنوان یک امر عقلائیِ مشترک بین کفار و مسلمین) می دانند و دسته معدود دیگر، علی‌رغم درکی وجدانی از خطر این موضوع جدید و بیسابقه و آثار آن در تسلط کفر بر جامعه اسلامی،  به دلیل فقدان پشتوانه کارشناسی ناچار به آزمون و خطا در این عرصه هستند. در نتیجه، هرج و مرج معیشتی و فقدان امنیت اقتصادی، به امری مداوم و مزمن تبدیل شده و فتنه‌ای عینی در برابر اعتقاد به کارآمدی اسلام را رقم زده است.

البته امروزه میتوان با تمسک به اسلام و فرهنگ عاشورا و عبرتگرفتن از تاریخ مشروطه و به جای اصرار بر چارچوبهای تخصصی خود، به تغییر و تحولی علمی و شجاعانه در این چارچوبها روی آورد تا مشروطه اقتصادی (به عنوان فتنه اعتقادی زمان) تداوم پیدا نکند و به بر دار رفتن شیخ شهید نیانجامد و الا در صورت تداوم «مشروطهی اقتصادی»، هزینه هایی مشابهِ آنچه در مشروطه سیاسی رخ داد، انتظار ما را میکشد: از هزینهشدن آبروی رهبری برای رفع اضطرارهای اجرایی و تداوم ناهنجاریهای اقتصادی؛ تا کاهش اعتماد به کارآمدی نظام، خطر ضربه به پایگاه مردمی آن، امیدواری دشمن به تأثیر فشار اقتصادی و…