درباره تحلیل‌های راهبردی

با پیروزی معجزگون انقلاب اسلامی، تقسیم دنیا به شرق و غرب مادّی شکسته شد و به همین دلیل، از ابتدای پیروزی نهضت مردم ایران تا پایان دفاع مقدس، انقلاب اسلامی درگیر مقابله با هجمه‌های مستقیم و سختی بود که هر دو جناحِ مدرنیته (بلوک غرب و بلوک شرق) بر آن تحمیل کردند تا با حذف فیزیکیِ انقلاب اسلامی و جلوگیری از شکل‌گیری دوگانه‌ی جدید (اسلام ـ استکبار)، ابّهت خود را بازگردانند.

با پایان جنگ تحمیلی و بیمه‌شدن انقلاب در مقابله هجمه‌های سخت، نظام اسلامی از تمرکز بر «مقابله با هجمه فیزیکی» فارغ شد. این بدان معنا بود که انقلاب اسلامی از چالش‌های مربوط به «اصل حاکمیت» عبور کرده و با «نحوه حاکمیت» و کیفیت و طرز اداره امور مواجه شده است. روشن است که نحوه حاکمیت، دارای ادبیات علمی و تجربه‌های عینی است که با «توسعه پایدار» از آن یاد می‌شود؛ اما جهت‌گیری مادّی «توسعه» و درگیری آن با وجدان انقلابی مردم ایران و رهبران انقلاب، موجب شده تا همزمان با افزایش دستاوردها در عرصه‌های مختلف اداره کشور، ناهنجاری‌ها نیز در حیطه‌های گوناگون گسترش یابد و چالش‌ها پررنگ‌تر شود.

 پس درگیری عینی ادبیات توسعه با وجدان انقلابی در اداره کشور، موجب شکل‌گیری دوقطبی‌های بزرگ در جامعه انقلابی ایران شده: دو قطبی بین «جمهوریت و مولویت» در عرصه سیاسی، دو قطبی بین «منطق حس‌گرای کاربردی و منطق حجیت‌گرای انتزاعی» در عرصه فرهنگی و دو قطبی «متغیر سرمایه و متغیر کار» در عرصه اقتصادی. 

تداوم این ناهنجاری‌ها و تشدید آنها در داخل و سرمایه‌گذاری تبلیغاتی و سیاسی دشمن بر آنها از خارج، می‌تواند خطرات بزرگی را برای نظام اسلامی پدید آورد. از این رو، «حسینیه اندیشه» در کنار وظیفه محوری و بلندمدت خود (انقلاب فرهنگی) و بر اساس آسیب‌شناسی فوق‌الذکر، همواه در برابر حوادث و موضوعات مهم نظام مقدس جمهوری اسلامی به ارائه «تحلیل‌‌های راهبردی‌» برای حل چالش‌ها پرداخته و معتقد است که این پیشنهادات به دلیل اتّکا به بنیانی علمی که متناسب با نیازهای انقلاب اسلامی شکل گرفته، دارای انسجام نظری بالاتر و امکان تحقق بیشتری نسبت به پیشنهادهای موجود هستند.